[Fic-ChanNuneo] Lovely Doll [Ep.4]

Title: Lovely Doll [Ep.4]
Couple: ChanNuneo
.
.
.
“หึๆๆๆๆๆ” เสียงหัวเราะโรคจิตไม่ใช่ของใครที่ไหน มันดังออกมาจากลำคอของผมเอง ถึงเวลาแล้วที่น้องหัวม่วงจะต้องเผยความจริงว่าเป็นสายลับของใคร

ผมกดดวงหน้าต่ำเล็กน้อยพลางเหลือกตาให้น่ากลัวเข้าไว้ แม้จะกลบความหล่อไม่ได้ แต่ก็น่าจะโอเคอยู่

ผมไม่รู้หรอกว่าอูยองจะทำผิดอะไรไว้ แต่หากน้องหัวม่วงปลอมตัวเป็นตุ๊กตายางมาใช้ประโยชน์จากผม ผมไม่ยอมแน่ๆ เล่นตลกกับหัวใจ เล่นตลกกับความหื่นของผมแบบนี้ ถึงตายก็ต้องปล้ำ

ผมย่างสามขุมเข้าไปหาคนสวยพร้อมชูมีดในมือ เป็นไงล่ะ น่ากลัวมั้ย หมาป่ากำลังจะขย้ำตุ๊กตา ณ บัดนี้

“แฮร่!!!!” ผมขู่ฟ่อจนจุนโฮสะดุ้ง

“ถูกคุกคาม ระบบป้องกันตัวทำงาน” น้องหัวม่วงยืดตัวขึ้นกะทันหัน ก่อนจะปิดตาแล้วยืนหลังตรง

ระบบพ่องสิครับ ตุ๊กตาอะไรจะลนลานเหมือนคนแบบนั้น

ผมยังคงก้าวดุ่มๆ ไปหาน้องคนสวยที่ยืนนิ่งไม่ติงกายโดยที่มือก็ยังกำมีดไว้กระชับแน่น ร่างเล็กๆ ที่ยืนตัวแข็ง ดูเหมือนจะขาสั่นน้อยๆ ผมลองดึงผ้าห่มที่เจ้าตัวโปะอยู่บนน้องชาย

แหม่…กำไว้ซะแน่นเชียว พอจะดึงออก ก็ดั๊นนนนนนน ดึงต้านผมอี๊กกกกกกกกก

นี่เหรอ? ระบบหยุดทำงาน

ยื้อกันไปยื้อกันมาแบบนั้น แต่เจ้าตุ๊กตาตัวดีก็ไม่ยอมเปิดตาขึ้นมาดูผมเลย

แต่เอ๊ะ!! รึว่านั่นน้องเขาลืมตาแล้ว

“ไม่เอาน่า อย่าฟอร์ม”

เงียบ!! ไม่ยอมตอบอีก

ก็ได้…ผมมีแผนใหม่แล้ว

ยอมปล่อยมือจากผ้าห่มแล้วนั่งลงตรงหน้าเจ้าตุ๊กตาจอมปลอม ก่อนจะก้มลงมองเรียวขาเปลือย

อุต๊ะ!!! มีขนหน้าแข้งด้วย

ช่วยไม่ได้นะ ผมจะปฏิบัติการขั้นเด็ดขาดแล้ว

แกล้งไล้ฝ่ามือไปตามเรียวน่องช้าๆ แล้วน้องตุ๊กตาก็ขยับยุกยิกทันที แต่…น้อยไปใช่ไหมแบบนี้ ผมเลยลูบเส้นข้นเล็กๆ ที่ปกคลุมหน้าแข้งงามๆ ก่อนจะดึงสุดแรง

“โอ๊ย!!!”

แอร๊ยยยยยยย ได้ผลอย่างสวยสดงดงาม เมื่อน้องหัวม่วงร้องเสียงดัง พลางปล่อยมือจากผ้าห่มที่คลุมลูกชายตัวน้อยแล้วลูบขาตัวเองป้อยๆ ในเดี๋ยวนั้น

นั่นไง…ผิดซะเมื่อไหร่ มีขนหน้าแข้งได้ก็ต้องมีขนตรงนั้น เอื้อมมือจะจับตุ๊กตาหนอนน้อยเป็นตัวประกัน

ผลั่ก!!!

ผมจับไม่ทัน แถมยังได้ฝ่าเท้าน้อยๆ ยันเข้าให้อีก คราวนี้เลยขว้างมีดทิ้งแล้วชาร์จร่างเข้าใส่

เอาวะ!! ฤทธิ์มากนักก็ปล้ำแมร่งนี่ล่ะ ทนไม่ไหวแล้ว

ร่างของเราสองคนแลนดิ้งสู่เป้าหมายอย่างที่นอนแม่นเป๊ะราวกับละครหลังข่าวฉากพระนางกำลังจะได้เสียกัน

“อย่านะ!!!!” น้องหัวม่วงร้องลั่นตามไดอาล็อกของนางเอกเป๊ะๆ ก่อนจะยกเข่าขึ้นมากันร่างผมไว้

แต่เสียใจน้องเอ๊ย….พี่แรงควาย ขาเล็กๆ แบบนี้ถีบพี่ไม่ได้ตายหรอกว้อยยยยยยย แต่…โดนซ้ำๆ ก็ชวนเจ็บอยู่เหมือนกัน ผมเลยยิ่งทิ้งทั้งร่างต้านแรงเจ้าตุ๊กตาตัวปลอมทั้งตัว

สถานการณ์ชุลมุนวุ่นวายพลันบังเกิดเมื่อจุนโฮกางกรงเล็บฟ้อนใส่ผมจนมองแทบไม่ทัน เตะแขน วาดขา มั่วไปหมด โดนหัวมั่ง ตัวมั่ง หน้ามั่ง จนผมนึกอยากจะสิงร่างน้องจนสนิทแนบเป็นคนเดียวกันเขาเสียเดี๋ยวนั้นจะได้หมดแรงขัดขืน

แล้วโชคก็เข้าข้างเมื่อผมพุ่งดวงหน้าเขาหาเขาอย่างเร็วและแรงจนสามารถผ่านปราการต้นแขนแน่นๆ ของเขาเข้าไปได้

“แก!!! หยุดนะ จะทำอะไร” สรรพนามแรกที่เรียกผมก็ไพเราะเพราะพริ้งเสียยิ่งกว่าเพลงโอเปร่าเลยทีเดียว

“ยังมีหน้าถามว่าจะทำอะไร ก็ปล้ำตัวเองไงล่ะจ๊ะน้องตุ๊กตาตัวโต”

พอดันหน้าเข้าไปใกล้ได้สำเร็จ ส่วนอื่นๆ ของร่างกายก็ดึงดันแทรกเข้าใกล้เขาได้อย่างไม่ยากเย็น ลำแขนตวัดรัดร่างเขาจนแน่น จากที่โอบไม่รอบพอผมยิ่งเพิ่มแรงเอาจริงๆ น้องหัวม่วงก็ต้านผมไม่ได้

หลังจากรัดตัวนุ่มนิ่มของเขาไว้ ผมก็ยิ่งดีใจยิ่งรัด ยิ่งกอด ยิ่งแทรกร่างเบียดช่วงล่างของตัวเองเข้ากับช่วงล่างของน้องเขาจนตัวเราแทบจะติดหนึบเข้าด้วยกัน น้องหัวม่วงเลยบิดตัวคว่ำกาย เป็นโอกาสให้ผมยิ่งกดส่วนนั้นลงบนสะโพกนวลนุ่มนิ่มของเขาในทันที แต่จังหวะที่เจ้าตุ๊กตาพยายามตะเกียกตะกายไถร่างให้ห่างผมอยู่ 2-3 ที แก้มก้นอันงอนงามก็ดั๊นนนนนนนนนนนนนนนสีกับกับน้องชายตัวน้อยจนร้อนวาบ

อมก!!!!! เหร้แระ

น้องชายผมค่อยๆ แปลงร่าง จากหนอนน้อยที่คืบคลานบนไร้ชาเป็นพญามังกรในฉับพลัน มิหนำซ้ำยังพยายามดุนดันกางเกงนอนตัวบางเพื่อออกมาเผชิญโลกกว้างอย่างท้าทาย แล้วทีนี้ผมจะรออะไรล่ะครับ!!!!

ปล่อยมือข้างหนึ่งจากร่างน้องหัวม่วงก่อนจะปลดปล่อยอสูรกายให้เป็นอิสระโดยการรูดๆ กางเกงลงมากองไว้ที่สะโพก

ทันทีที่แท่งเอ็นสัมผัสกับเนื้อนิ่มๆ แน่นๆ อุ่นๆ ของตุ๊กตาเท่านั้น มังกรตัวโตก็ชูร่างผงาดขึ้นมาแทบจะทันที

“เสร็จแน่ยาหยีมาเป็นเมียพี่เสียเถอะนะ”

แกร๊ก!! เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดด

อห!!! อะไร? นั่นมันเสียงอะไรวะ

ผมหยุดกิจกรรมเยี่ยงโจรป่าอย่างตกใจพลางหันขวับไปยังต้นเสียงในทันที เช่นเดียวกับน้องหัวม่วงที่หยุดการขัดขืนแล้วมองตามผมไปโดยปริยาย

เฮ้ย…อูยอง!!!! ตายหองงงงงงงงงงง แกเข้ามาตอนนี้ทำไม

อุต๊ะ!!! แล้วกับเจ้าตัวดีนี่ล่ะยังไม่ได้กินเลย เจ้าของเขามาเอาคืนแร้นนนนนนนนนนนนนนนนนน ทำไงดี

===2BC===