สาเหตุที่จะแจ้งเรื่องนี้เพราะเห็นมีคนคอมเม้นตอน 8 เพื่อขอพาสตอน 9 กันพอสมควร
เลยอยากจะแจ้งจุดประสงค์ของการติดพาสเวิร์ดว่า ไม่ใช่เพื่อมอบสิทธิพิเศษอย่างอื่น นอกจากการได้อ่านเร็วขึ้น
ของบุคคลผู้ซึ้งคอมเม้นอยู่เป็นประจำ และได้แปะวิธีการติดต่อกลับไว้กับคอมเม้น
ก่อนอื่น ทุกคนต้องเข้าใจก่อนว่า “ไม่ว่าจะคอมเม้นหรือไม่ ได้อ่านเนื้อหาเหมือนกันหมด”
ส่วนเอ็นซีไม่ต้องกลัวว่าเราจะแอบลง คือเราไม่แต่งหวือหวาลงบล็อกอยู่แล้ว
เม้น/ไม่เม้น ก็ไม่ได้อ่านเหมือนๆ กันหมดนั่นแหละ
“เพียงแต่ คนที่คอมเม้นพร้อมแปะเมลหรือทวิตเป็นปกติธรรมดาอยู่แล้ว
เราก็จะส่งพาสเวิร์ดในกรณีที่จะลงให้อ่านก่อนแบบนี้ ถือเป็นการสมนาคุณเล็กๆ น้อย
แต่ครั้งนี้ที่ต้องทวงถามเพราะมีบางคนที่เม้นแล้วไม่ได้แปะทวิตหรือเมลเอาไว้ เราเลยส่งให้ไม่ได้
ตรงนี้เรานับถือน้ำใจ สำหรับบางคน คุณไม่เอ่ยนาม แต่คุณก็เต็มใจที่จะคอมเม้นให้เรา”
ส่วนคนที่อ่านมาตลอดและไม่เคยเม้น
เราไม่ได้เรียกร้องให้คุณเม้น เพราะในที่สุดเราก็จะเปิดเป็นสาธารณะให้อ่านอยู่ดี
ปกติอ่านแล้วไม่ชอบเม้น ไม่เคยเม้น เม้นไม่เก่ง ไม่รู้จะเม้นอะไร ไม่สะดวก ก็ไม่ต้องฝืนตัวเอง
เคยปฏิบัติตัวอย่างไร ก็ปฏิบัติตัวไปอย่างนั้น เราไม่ได้เรียกร้อง
แต่คุณต้องยอมรับได้ว่า ในเมื่อคุณไม่ได้ปฏิบัติเหมือนคนอื่นๆ ที่เม้นจนเป็นปกตินิสัย คุณก็จะไม่ได้รับสิ่งพิเศษนี้
ส่วนเรื่องที่คอมเม้นไม่ถึง 10 แล้วจะไม่ต่อ ไม่ใช่คำขู่ที่จะให้พวกคุณคอมเม้นนะคะ อยากให้เข้าใจตรงนี้ด้วย
และผู้อ่านประจำส่วนใหญ่ที่ได้คุยกัน ก็ยอมรับในการตัดสินใจของเราในกรณีที่เราจะหยุดแต่ง เพราะมันคือเงื่อนไข
เราไม่ได้น้อยใจ แต่อยู่ในจุดที่ไม่แต่งฟิคเราก็ไม่เสียอะไร เราเลิก เราก็ไม่เหนื่อย
ส่วนคนที่อ่านและคอมเม้นเป็นประจำอาจจะรู้สึกแย่นิดนึง แต่ก็คิดว่าน่าจะเข้าใจเรานะคะ
ว่าเราแต่งอิงฟีดแบ็กที่ได้ ถ้าไม่มีฟีดแบ็กจนเป็นที่น่าพอใจ เราก็มีสิทธ์ที่จะหยุดทันที
คนอ่าน อ่านแล้วไม่ชอบ จะเลิกอ่านเมื่อไหร่ก็ได้ จะไม่เม้นก็ได้
แล้วทำไมคนแต่งจะเลิกแต่งบ้างไม่ได้ เมื่อไม่พอใจจะแต่ง
โดยเฉพาะเมื่อความพอใจของคนแต่งผูกอยู่กับการได้ฟีดแบ็ก
เพราะฉะนั้นอย่าวุ่นวายทำให้ดูเป็นเรื่องใหญ่เลย มันไม่มีอะไรจริงๆ
หรือแม้คุณจะคอมเม้นให้เราในวันนี้ แต่ต่อไปคุณไม่คอมเม้นแล้วก็ได้
แต่ในกรณีที่เรานึกอยากจะติดพาสเวิร์ดขึ้นมา แล้วคุณไม่ได้ ก็ต้องยอมรับกัน ประมาณนี้
ทุกอย่างอยู่ที่ความสบายใจ และสมัครใจล้วนๆ เพราะเมื่อถึงจุดที่เราไม่สามารถทนแต่งต่อไปไหวจริงๆ
ถึงจะมีคนอ่านและคอมเม้นก็เถอะ สุดท้ายเราก็ต้องหยุดอยู่ดี มันขึ้นอยู่กับกำลังใจของเราในตอนนั้นค่ะ
ปล่อยให้ตรงนี้เป็นไปอย่างธรรมชาติเถอะ พาสเวิร์ดก็แค่อีเว้นที่มีขึ้นมาสนุกๆ
ครั้งต่อไปจะใบ้ให้ทายได้แล้วกันนะคะ จะได้ไม่เป็นภาระของตัวคุณเอง
โอเคนะคะ
ขอบคุณค่ะ
มีอะไรสงสัยถามใน ask ได้นะคะ >> Q&A
ChanNuneo 2PM Fiction 